حفظ و تدبر سوره‌های الرحمن و واقعه

دوره حفظ و تدبر سوره‌های الرحمن و واقعه

در این دوره به شرکت‌کنندگان حفظ و تدبر در سوره الرحمن و واقعه آموزش داده خواهد شد.

سوره الرحمن پنجاه و پنجمین سوره از قرآن کریم است و دارای ۷۸ آیه می باشد.این سوره در این مقام است که خاطر نشان سازد که خداى تعالى عالم و اجزاى آن از قبیل زمین و آسمان و خشکى‌ها و دریاها و انس و جن را طورى آفریده و نیز اجزاى هر یک را طورى نظم داده که جن و انس بتوانند در زندگى خود از آن بهره‌مند شوند، و قهرا عالم به دو قسمت و دو نشأه تقسیم می شود، یکى نشأه دنیا که به زودى خودش با اهلش فانى می شود، و یکى دیگر نشأه آخرت که همیشه باقى است، و در آن نشأه سعادت از شقاوت و نعمت از نقمت متمایز مى‌گردد.

ابى بن کعب گوید: حضرت رسول صلى اللَّه علیه و آله فرمود: هر کس سوره الرحمن را قرائت کند، خدا بر ضعف و ناتوانى او ترحّم نماید و او سپاس و شکر آنچه را که خدا بر او انعام نموده بجا آورده است. از حضرت موسی بن جعفر علیه السلام از پدران گرامیش از پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله روایت شده که فرمود: «لکلّ شی‌ء عروس و عروس القرآن سورة الرحمن جلّ ذکره؛ براى هر چیزى عروسى است و عروس قرآن سوره الرحمن است». حماد بن عثمان گوید: حضرت صادق علیه السلام فرمود: لازم است که هر مردى سوره «الرحمن» را در روز جمعه قرائت کند پس هر وقت که خواند «فَبِأَی آلاءِ رَبِّکما تُکذِّبانِ»، بگوید: «لا بشى‌ء من آلائک ربّ اکذّب».

سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن که در جزء بیست و هفتم جای گرفته است و ۹۶ آيه دارد  «واقعه» یکی از نام‌های قیامت است و در آیه اول این سوره آمده است. سوره واقعه درباره روز قیامت و وقایع آن سخن می‌گوید و قیامت را که در آن مردم دوباره زنده می‌شوند، شرح می‌دهد. نخست برخی از حوادث آن مانند تغییر وضعیت زمین، وقوع زلزله در آن و متلاشی‌شدن کوه‌ها را ذکر مى‌‏کند و سپس مردم را به سه دستهٔ سابقون، اصحاب یمین و اصحاب شِمال، تقسیم نموده، سرانجامِ هر گروه را بیان مى‌کند پس از آن بر ضد اصحاب شِمال که منکر ربوبیت خدا و معاد و قرآن‌اند، استدلال می‌آورد و در آخر حالت احتضار و فرا رسیدن مرگ را یادآوری می‌کند.